Monday, May 2, 2016

පොඩි කාලෙ ගෙවුනු හැටි.


               පොඩි කාලෙ  ගෙවුනු හැටි.

තාමත් ආදරේ කරන පුංච් කාලෙ සමහර සිදුවීම් මතකෙන් මැකිල යද්දි තවත් සමහර සිදුවීම් අමතක කරන්න බැරි තරමටම සුන්දර නිසාම තාම මතකයි. ඒ පුංචි පුංචි සිදුවීම් අදටත් මට ජීවිතේ කියල දෙනව. පුළුවන් පුළුවන් විදියට අපි කතාකරමු.
            
           මට ඇවිදින්න පුළුවන් කාලෙ ඉදන් ජීවිතේ වැඩි කොටසක් වැඩි කාලයක් ගෙවුනෙ ගමේ පන්සලේ. උදේ නැගිටපු වෙලාවෙ ඉදන් රෑට නිදාගන්නකම් පන්සලේ තමයි ජීවිතේ. ඇත්තටම ඒක වෙනස් සුන්දර අද්දැකීමක් හැමෝටම නොලැබෙන. සමහර වෙලාවට කැවුවෙ පෙවුවෙ නෑවුවෙ පන්සලේ හාමුදුරුවො.(පොඩි කාලෙ හොදද)
            
         මොනව කොහොම උනත් පන්සලේ ඉදල බයවෙලා වෙළෙන් පැනල ගෙදර දුවපු දවසුත් තිබුන. හේතුව නම් මේකයි. නායක හාමුදුරුවො අනිත් හාමුදුරුවන්ගෙ හිස බූ ගාන්න දැලිපිහිය අරන් ඇවිත් මාවත් කොන්ඩෙ කපල මහන කරන්න හැදුවෙ පාරක් දෙපාරක් නෙමෙයි.(පස්සෙ තමයි තේරුනේ ඒ බොරුවට කියල.) කෙහොම උනත් ඒ වෙලාවට නම් මම කොච්චර චන්ඩියද කිවුවොත් පස්ස බලන්නෙ ගෙදරටම ගිහිල්ල. කෙලින්ම පන්සල් වත්තෙන් වෙළට, වෙළෙන් දුවල ඇවිත් නවතින්නෙ අපේ ඉඩමෙ අයිනෙ තිබුන දෙල් ගහේ. හුසෙන් බෝල්ට් හිටියත් දෙක තමයි.(එහෙම තමයි කොච්චර චන්ඩි උනත් ඔහොම වෙලාවට බය වෙනවනෙ)

              පුංචි කාලෙ හැමෝම මොන්ටිසෝරි යද්දි මම අවුරුදු දෙකක් දහම්පාසලේ එක වසරෙ හිටිය.(දැන් අහන්න එපා මගේ මුල් ලමාවිය සංවර්දනය වෙලා නැද්ද කියල) අවුරුදු හතරක් විතරයි ගමේ දහම්පාසලට ගියේ.(ආනන්දගිරි දහම්පාසල) ඒ අවුරුදු හතරෙදිත් බොහොම රසවත් දේවල් තියනව ඒව වෙනමම කියන්නම්. මේකෙදි පොඩියට මුල පිරුව විතරයි. ඉස්සරහට කියන්නම් තව බොහෝ දේවල්.

2 comments:

  1. ඉතුරුවත් කියන්ටකෝ... අපි අහං ඉන්න

    ReplyDelete

ගාලු කොටුවෙ මතක කතා

මේක ගීත කතාවක් මීට වසර කීපයකට කලින් මගේ මිතුරෙකුගෙ පෙම් හමුවකට සහයක වශයෙන් සහභාගී වෙන්න කියල ආරා ධනා වක් ලැබුණ. ඒක ඔවුන් දෙදෙනගෙ පළමු හමුවී...